Levi van Veluw: the collapse of cohesion

Groot was mijn verwondering toen ik Galerie Ron Mandos binnenstapte en, zonder dat het mij bekend was, Levi van Veluw daar momenteel exposeert.
Zijn werk herkende ik onmiddellijk aangezien ik al eerder op mijn blog de aandacht op hem gevestigd had, lees: elementaire overdrachten.
Op de uitnodiging aldaar las ik:
* terwijl in eerdere series de focus lag op controle, orde en structuur staat in de nieuwe serie - bestaande uit kleine houtskooltekeningen en bijbehorende installaties-
desintegratie van deze elementen centraal.
Orde verandert in chaos. Visioenen van instortende tafels, omvallende kasten en exploderende rekken markeren het moment van ontwrichting. Menselijke constructies worden aangetast door natuurkrachten als zwaartekracht, water en wind, en worden zo herschikt tot een nieuwe natuurlijke orde der dingen.
* citaat

ees


opname van een video-opname van Van Veluw

das ewige weltauge

Persbericht:
‘Das ewige Weltauge’ is een begrip van de filosoof Arthur Schopenhauer. Alle levende wezens kijken met hun ogen naar de wereld. De individuen worden geboren en de individuen sterven, maar wat blijft is een oog, dat onafgebroken ziet.
Zonder het oog heerst de duisternis.
Een worm heeft een oog dat verschilt van dat van de mens. Daardoor ziet de worm een andere wereld dan de mens. De werking van ons oog bepaalt hoe we de wereld zien. Hoe de wereld er werkelijk uit ziet, weten we niet…

In Torch gallery indrukwekkende schilderijen gezien van Philip Akkerman, een man met vele gezichten of zoals hij zelf zegt: buiten is de heldere wereld, binnen is de duisternis. Ik weet niet wie ik ben en dat geeft mij als schilder een enorme vrijheid want ik kan alles maken wat in mijn hoofd opkomt.   
Er is ook werk van andere kunstenaars te zien aldaar.

colourful poverty dark days poetry

De meestal immense werken van de Groningse schilder Joachim Nieuwhof zijn macaber, ruimtelijk, zwartgallig, symbolisch en fantasierijk tegelijk. Zijn schilderijen zijn vaak groots opgezet, zowel in gebaar als in de oppervlakte van het doek... aldus galerie  BMB

Amsterdam Museum

In het Amsterdam Museum zijn diverse tentoonstellingen te zien.

Alles heeft te maken met de historie van Amsterdam.

Het interieur van café 't Mandje

-ook wel Bet van Beeren genoemd-

 is deels gereconstrueerd.

Deze ruimte is een mengeling van fictie en werkelijkheid

 zoals het er uitzag op de Zeedijk. 

Midden jaren zestig toen ik geregeld dit café bezocht

stond Greet na de dood van haar zus Bet achter de bar.

Wanneer je de kroeg binnenkwam liep je kans als je een stropdas om had

dat deze spontaan werd afgeknipt,

deze werd dan als trofee aan het plafond gehangen.

Het was er altijd een dolle boel.

 Een van de meest hilarische hoogtepunten van de avond

  was de steevast opgevoerde act van Greet

 een Pikketanussie

Tijdens het lied toverde ze dan een monnik tevoorschijn

 die in een houten ton zijn piemel verborg.

 Tijdens het Pikketanussie schoot deze omhoog

 Greet zong dan -en de hele kroeg brulde mee-

 'de pik van Janussie gaat er altijd in'.

Ze doopte de pik in een glas bier

schudde hem uit en de spetters vlogen je om je oren.

poppenkast

met o.a. Jan Klaassen en Katrijn 

keurige kinderen meer dan een halve eeuw geleden...




likeurstokerij Van Zuylekom is in de wezenkastjes te bezichtigen

Het nederlands portretschap

Geschiedenis

* Loods 6 werd begin 1900 gebouwd door de Koninklijke Nederlandsche Stoomboot Maatschappij (KNSM) en staat op het gelijknamige KNSM-eiland. In 1997 is het gebouw grondig gerenoveerd en sindsdien herbergt het een verscheidenheid aan winkels, kantoorruimten, ateliers, een monumentale Bagagehal en de unieke historische Kompaszaal.

In de loop van de eeuw heeft het gebouw meerdere functies gekend: van overslag- en douaneloods tot sloepenwerkplaats, passagiersterminal en - halverwege de jaren tachtig - verzamelgebouw voor krakers en kunstenaars.

Sporen van dat verleden zijn nog steeds in en om het gebouw terug te vinden. Met zijn betonnen vloeren, betonnen kolommen en oude loodsdeuren heeft de loodsruimte zijn industriële sfeer behouden. Oude warmtewisselaars hangen als vliegende schotels in de lucht en doen weer dienst. De laatste originele havenkraan staat nog aan de waterkant en wordt onderhouden door de vroegere kraandrijvers.

* tekst en foto van: Loods 6 

26-29 september 2013 ledententoonstelling in Loods 6, te Amsterdam

door het

Het Nederlands Portretschap

quote van hun website:
Wie zijn wij?

Zoveel kunstenaars, zoveel stijlen. Als u een portret wilt laten maken, staat u voor een lastige keuze: welke kunstenaar weet bij u de juiste snaar te raken? Om die reden hebben wij, 23 kunstenaars, ons verenigd in het Nederlands Portretschap. Wij zijn allemaal gespecialiseerd in het maken van portretten, ieder op een eigen manier. Onder ons zijn schilders, tekenaars en beeldhouwers. Samen bieden we een breed palet aan portretstijlen. De kans is groot dat één van ons bij u die snaar raakt.
Wat ons bindt, is de liefde voor het vak en respect voor de geportretteerde. Een portret is meer dan een goed lijkend plaatje: het straalt de essentie van de geportretteerde uit. Als het kan, zoeken we daarom direct contact, om letterlijk te zien hoe de geportretteerde in het leven staat. Zo kunnen we werken ‘naar de waarneming’.
Een voorproefje van onze stijlen krijgt u door op onze namen bovenaan de website te klikken. Sommigen van ons hebben een eigen website, waar u nog meer voorbeelden aantreft. Als het werk van een kunstenaar u aanspreekt, neemt u rechtstreeks contact met hem of haar op. U bespreekt vrijblijvend uw wensen en brengt misschien een bezoek aan het atelier. Weet u het nog niet? Neem dan contact op met het secretariaat voor een vrijblijvend advies.
Het Nederlands Portretschap selecteert zijn leden streng. U moet erop kunnen vertrouwen dat ieder van ons goede kwaliteit biedt. Samen willen we bovendien heel verschillende stijlen bieden. Ieder jaar houden we een ledententoonstelling. Daarnaast organiseren we tentoonstellingen over thema’s zoals ouderen, pubers of dieren.
Voor meer informatie over ons, onze portretten, afspraken voor atelierbezoeken of tentoonstellingen stuurt u een mail naar het secretariaat: info@portretschap.nl.

Death and the maiden

IJdelheid en hebzucht, macht en onmacht, vergankelijkheid of de dood, het zijn enkele onderwerpen waar sculpture artist Carolein Smit mee werkt en speelt. In haar solo tentoonstelling bij Flatland Amsterdam staan zeker 13 werken opgesteld. Vele werken refereren aan de vanitas, maar net zo is Smit satirisch in haar uitwerking, zoals in het dubbel lam waarin het vrouwtje wijdbeens zit en het mannetje zijn knieën heeft opgetrokken.
Het vinden naar die onbekende punten waarop schoonheid in overdaad omslaat, haat in liefde, vervreemding in duiding of onoplosbaar gevoel in aanstellend sentiment, gebeurt voor Carolein vanzelf. Het zijn associaties die opkomen, of het zijn herinneringen aan werken, die weer een relatie met een nieuw werk aangaan.
Waarom zijn haar beelden zoals ze zijn? Waarom is het leven zo oneindig mooi. Leef nu. Daar is waar het bij Carolein om draait...  

 tekst geciteerd van kopie.

Natuur-lijk midden in de roos geschoten. Mij thuis voelend tussen haar curieuze werken, waaronder o.a. skeletten, schedels, de weerwolf, een blauwe man, Pieta II.

Wat mij het meest aanspreekt is haar beeld de dood en het meisje waarmee ik bovenstaand filmpje begin en eindig. 

Refererend aan mijn prille jeugd, wanneer mijn vader het lied Der Tod und das Mädchen van Franz Schubert zong en ik hem begeleidde op de piano, beving mij hedenmiddag bij het zien van deze schoonheid een vlaag van weemoed en verlangen.

Japanse kunstenaars

Willem Baars projects presenteert

een groepstentoonstelling met Japanse kunstenaars

bijzondere en bizarre kunst

Dawn Mellor

bijzondere kunstwerken van Dawn Mellor

  gezien bij Galerie Gabriel Rolt 

zij schildert populaire vrouwelijke iconen

 in verhalen waarin de kunstenaar zelf een fictieve rol speelt:

als sadistische voyeur

een pathologische pornograaf

of een moorddadige stalker

haar zwart humoristische scenario's

 worden weergegeven in een surrealistische pop-art-stijl

Stadsarchief

het Stadsarchief

waar wisselende tentoonstellingen zijn te bewonderen

is gevestigd in een van de meest imposante gebouwen van Amsterdam

De Bazel werd in 1991 uitgeroepen tot rijksmonument

de schatkamer is indrukwekkend te noemen

langs dikke kluisdeuren kom je in de kelder

je ziet daar prachtig art deco

vloermozaïeken en pilaren

te zien in de kofferkluizen van het Stadsarchief 

de expositie 'Studio Paradiso'

fotografie van Max Natkiel

quote:

een bonte verzameling ruige portretten

van skins, rude boys, rasta’s, rockers, teds, mods, autonomen en punks

die Paradiso in de vroege jaren tachtig bevolkten

werd ter plekke door Natkiel vastgelegd 

in het theaterzaaltje aldaar

een fragment van een film over imkers