Het lag al een tijd in de lijn der verwachtingen om het Tropenmuseum te bezoeken.
Gezien mijn interesse in dood, leven en vergankelijkheid was ik zeer benieuwd naar de tentoonstelling De Dood Leeft.
Gezien mijn interesse in dood, leven en vergankelijkheid was ik zeer benieuwd naar de tentoonstelling De Dood Leeft.
Al eerder schreef ik na een bezoek aan het Tropenmuseum in voorgaande columns over Rood en Vodou
Op deze expositie, waar de dood centraal staat, kun je zien hoe nabestaanden persoonlijk en collectief wereldwijd met het fenomeen dood omgaan. Een indrukwekkende tentoonstelling over uitvaartrituelen en rouwen, sfeervol ingericht met subtiele geluidsovergangen van het ene bijzondere object naar het andere.
Dood is inherent aan leven, daar ontkom je niet aan. Ik vertoef graag op begraafplaats 't Huis te Vraag om het grote zwijgen van gene zijde te beluisteren.
In de dag van de doden verhaalde ik over hoe ze in Mexico met hun doden omgaan, daar wordt gezongen, gelachen en gedanst tussen de graven maar hoe doet men dat op wereldschaal.
Hieronder een selectie van door mij gemaakte foto's.
Op deze expositie, waar de dood centraal staat, kun je zien hoe nabestaanden persoonlijk en collectief wereldwijd met het fenomeen dood omgaan. Een indrukwekkende tentoonstelling over uitvaartrituelen en rouwen, sfeervol ingericht met subtiele geluidsovergangen van het ene bijzondere object naar het andere.
Dood is inherent aan leven, daar ontkom je niet aan. Ik vertoef graag op begraafplaats 't Huis te Vraag om het grote zwijgen van gene zijde te beluisteren.
In de dag van de doden verhaalde ik over hoe ze in Mexico met hun doden omgaan, daar wordt gezongen, gelachen en gedanst tussen de graven maar hoe doet men dat op wereldschaal.
Hieronder een selectie van door mij gemaakte foto's.
